Donderdag 12 januari om half 7 ging de wekker, natuurlijk werd ik daarvoor al wakker! Ik lag op de bank, mijn lieve vriendinnetje Merlijn lag lekker in mijn bed, ik kom niet slapen en ben verkast naar de bank, waar ik mijn FB maar heb gecheckt en wat op Internet heb gesurfd totdat het half 5 was en ik toch maar eens moest gaan slapen! Vlak voordat de wekker ging schrok ik wakker...dit is DE dag van vertrek!!! Het gaat echt gebeuren, ik ben bloednerveus...!

Mijn andere lieve vriendinnetje Xiarella was ook blijven slapen en heeft me geholpen mijn overzware koffer mee te slepen naar het station, daar afscheid genomen en met trillende benen de trein ingestapt, het avontuur is begonnen! Op Schiphol heb ik afgesproken met Esther, die komt erg toevallig dezelfde dag terug uit Bali! Het is als vanouds als we elkaar weer zien! We gaan koffie drinken bij de Starbucks en roken wat sigaretjes in kou buiten, ik geef Esther mijn jas, ze heeft vooral zomerkleding.

Mijn koffer is ingecheckt en er wordt nog gevraagd hoeveel handbagage ik heb...uhm een koffertje en rugzak, maar daar zit mijn laptop in, dus een is meteen gebombadeerd tot laptop tas...wat een grap!

Rond 10 uur komen ook mijn moeder en haar vriend, Merlijn en Marlijn moet ook nog komen! Ik ben nog steeds nerveus, en rook mijn laatste sigaretje met Esther! Tja had toch gezegd dat ik niet rookte...dus vanaf dan doe ik dat ook niet meer is het plan!

Om 11 uur is het dan echt zover...en door de douane! Ik geef iedereen een knuffel en een kus en zwaai totdat ik door de douane ben, met een grote glimlach op mijn gezicht en toch ook wel een brok in mijn keel loop ik door de douane, het avontuur gaat echt beginnen! Ik kan het nog steeds niet geloven!

Ik kan meteen doorlopen het vliegtuig in, ik zit naar een aardige meid, dokter, gezellig te kletsen tot we opstijgen en weer landen naar een uur. Mijn koffer zou door gestuurd worden naar Vancouver, dus heb ff uurtje rust...ik dacht dan nog ff mijn aller-aller laatste sigaret roken, hebben ze op Londen Heathrow geen rookruimte....hoe erg is dat!!!

Aangekomen bij de gate wordt er aan me gevraagd wat het nummer van mijn koffer is, het zal toch niet echt zo zijn dacht ik toen...en later toen ik in het vliegtuig zat vroeg dezelfde mevrouw het nog een keer! Toen wist ik al....dit zit niet goed, Yes Madame your suitcase is on the plane, don´t worry! Yeah right!

Na een prima vlucht van 10 uur, met kijken naar The Lion King, muziek luisteren en wat slapen landen we om half 5 plaatselijke tijd in Vancouver! Ik loop richting de douane en voel me toch wel een beetje zenuwachtig, want toen ik van de zomer er was deden ze toch best lastig over mijn komst! En stelden allemaal vragen waar ik niet op voorbereid was! Nu wel, en ik kwam met de goede antwoorden en ze lieten me snel door!!! Ik helemaal blij...op naar mijn koffer! Na 10 min wachten hoor ik mijn naam door de speaker gaan...mijn koffer is nog in Londen! Hoe stom is dat...ik loop door en daar wacht Lynn (de moeder van het gezin) op mij met een zelf gemaakt bordje van Simone (dochter des huizes).